ՊՈՉԱՏ ԱՂՎԵՍԸ Լինում է, չի լինում՝ մի պառավ։ Էս պառավն իր էծը կթում է, կաթը վեր է դնում, գնում է ցախ ու փետ բերի, որ կրակ անի, կաթն եփի; Մի աղվես գալիս է, գլուխը կոխում կաթնի ամանը, կաթն ուտում. Պառավը վրա է հասնում, ցաքատով տալիս է, աղվեսի պոչը կտրում։ Պոչատ աղվեսը փախչում է, գնում է մի քարի վրա կանգնում է ու էսպես խնդրում. — Տատիկ, տատիկ, պոչս տուր, կցեմ-կցմցեմ, գնամ ընկերներիս հասնեմ, որ ինձ չասեն՝ պոչատ աղվես, ո՞րտեղ էիր։ Պառավն ասում է. — Դե գնա իմ կաթը բեր։ Աղվեսը գնում է կովի մոտ։
— Կովիկ, կովիկ, կա՛թ տուր ինձ, կաթը տանեմ պառավին տամ, պառավը պոչս տա,
կցեմ-կցմցեմ, գնամ ընկերներիս հասնեմ, որ ինձ չասեն՝ պոչատ աղվես, ո՞րտեղ
էիր։ Կովն ասում է. — Դե գնա ինձ համար
... Կարդալ շարունակությունը »
Բուրատինոյի արկածները Հայրիկ Կառլոն ապրում էր աստիճանների տակ գտնվող փոքրիկ սեյնակում:Նրա տան միակ զարդարանքը կարմիր կրակով բոցավառվող օջախն էր և դրա վրա եռացող կաթսան:Բայց, ցավոք, ո՛չ օջախը, ո՛չ կրակը և ո՛չ էլ կաթսան իրական չէին.... Կարդալ շարունակությունը »
ԹԱԳԱՎՈՐԻ ԿՆԿԱ ԽՐԱՏԸ Էս, որ պատմելու եմ ձեզ, զատկի ազիզ կիրակի օրն ա լինում։ Մարդու մեկը
թագավորի դռնովն անց կենալիս տեսնում ա, որ հրեն թագավորի կնիկը խաս ու
ղումաշ հագած-կապած, զուգված–զարդարվա ծ նստել ա պատուհանի առաջ.
— Ախ,— ասում ա,— էրնեկ սա իմ կնիկը լիներ... Թագավորի կնիկը էս որ լսում ա, ձեն ա տալի, թե,
— Այ տղա, հլա մի արի վերև։
Էս մարդու թուք ու մուքը կպչում ա, ասում ա, «էս ա որ կա, նեղացել ա
իմ խոսքի վրա թագուհին, ի՞նչ պետք ա լինի իմ ճարը»։ Գալիս ա դողդողալեն
կանգնում թագավորի կնկա առաջ, թե,
