Լուսին Շատ
գիտնականներ միտված են հավատալու լուսնի առաջացման այն թեորիային, ըստ որի
ինչ-որ ժամանակ տեղի է ունեցել Երկրի և ինչ-որ մի այլ մոլորակի բախում,
որի չափերը եղել են մոտավոր Մարսի չափերին հավասար: Բախման արդյունքում այդ
մոլորակը բաժանվել է բազմաթիվ կտորների, որոնք ստեղծել են մեծ օղակաձև
գոտի Երկրի շուրջ: Ավելի ուշ այդ օղակը «խտացել » է, որից էլ առաջացել է
լուսինը: Երբ Լուսինը գտնվում է Երկրից մաքսիմալ հեռավորության վրա,
եղանակը և տեղումները Երկրի վրա դառնում են ավելի կանխատեսելի, իսկ երբ
լուսինը մոտենում է Երկրին տեղի է ունենում հակառակը: Լուսինը և
Երկիրը ունեն աննախանձելի պատմություն. նրանք երկար ժամանակ գտնվել են
«ռմբակոծության» տակ, դա եղել է 3-ից 4 միլիարդ տարի առաջ, երբ երկիրը և
Լուսինը գտնվել են երկնաքարերի հոսքի մեջ: Լուսինը ավելի շուտ ձվաձև է, քան գնդաձև:
Լուսնի առաջացման ժամանակ մոտ 4.5 միլիարդ տարի առաջ, երբ այն Երկրից
հեռու էր 22 530 կիլոմետրով, այն 3 անգամ ավելի մեծ էր քան հիմա:
Լուսնի ձգողության ուժը ազդում է երկրի պտտման արագության վրա: Երբ այն
գոյություն չուներ,Երկիրը շատ ավելի արագ էր պտտվում, և օրերն ավելի կարճ
էին: 6-րդ Ապոլոնի կազմը Երկիր է հասցրել մոտ 4 ցենտներ Լուսին (385կգ): Երկրի չափերը նրան թույլ են տալիս «տեղավորել» իր մեջ 49 լուսին:
Արևի և Լուսնի չափերը Երկրից անզեն աչքով դիտողի համար նույնն են, քանի որ
Լուսինը Արևից փոքր է 400անգամ և մոտիկ Երկրին 400 անգամ:
Տիեզերագնացների հետքերը լուսնի վրա կմնան միլիոնավոր տարիներ, և դա
զարմանալի չէ, քանզի այնտեղ չկան քամիներ, և այնտեղ չկա խոնավություն: Լուսնի վրա չկա մթնոլորտ` այդ պատճառով այնտեղ մթնշաղ չի լինում. ցերեկը և գիշերը իրար են հաջորդում ակնթարթորեն:
Լուսնի խավարում լինում է տարին երկու անգամ, բայց այդ երևույթը երկրի
կոնկրետ տեղում կարող է դիտվել մոտ հարյուր տարի պարբերությամբ:
